Sunday, February 28, 2010
Monday, February 22, 2010
ചാവേര് ബോംബുകള്
ജോണ് പില്ഗര്
ഫലസ്തീനിയന് പ്രശ്നങ്ങളും ദുരന്തമായി ആവര്ത്തിക്കപ്പെടുന്ന ചാവേര് ബോംബറുകളും നിത്യേനയെന്നോണം ലോകം കാണുന്നതാണ്. അത്യാധുനിക ആയുദ്ധങ്ങളുമായി ഒരു ജനതയെ അടിച്ചമര്ത്തുമ്പോള് ദുര്ബലരായ ആ ജനത അവരുടെ പ്രതിഷേധങ്ങളും വികാരങ്ങളും പ്രകടിപ്പിക്കാന് സ്വീകരിക്കുന്ന മാര്ഗമാണിത്. 2002 ജനുവരിയിലാണ് ഇസ്രാഈലില് ആദ്യ വനിതാ ചാവേര് ആക്രമണം നടന്നത്. ആബുലന്സ് വളണ്ടിയറായിരുന്ന വഫ ഇദ്രീസ് എന്ന 28കാരിയായിരുന്നു ആ ചാവേര്. തെല്അവീവിലെ സ്വന്തം വീട്ടില് നിന്ന് പുറത്താക്കി അഭയാര്ത്ഥികളാകേണ്ടി വന്ന അച്ഛനമ്മമാരുടെ മകള്. ഞാന് അവരുടെ സഹോദരന് ഖലീല് ഇദ്രിസിനോട് ചോദിച്ചു. എങ്ങിനെയാണ് ഒരു ആംബുലാന്സ് വളണ്ടിയര്ക്ക് ചാവേര് ആയി മാറാന് കഴിയുക.?
Wednesday, February 17, 2010
അവകാശം ചോദിച്ചാല് കലാപമുണ്ടാകുമോ?
എമ്മാര്
അവകാശം ചോദിച്ചുവരുന്ന കീഴാളനെ കണ്ണുരുട്ടിപ്പേടിപ്പിച്ച്, കലാപകാരിയെന്ന് പേരു ചാര്ത്തി, ഒച്ചവെച്ച് ആളെക്കൂട്ടി ഓടിച്ചുവിടുന്ന സമ്പ്രദായം മലയാളരാജ്യത്ത് പണ്ടുമുതലേ നടപ്പുള്ളതാണ്. കൂടെയിരുന്ന് ഉണ്ണാനോ, നല്ല വാക്ക് പറയാനോ എന്തിന് ക്ഷേത്രത്തില് കയറിച്ചെന്ന് ദൈവത്തോട് പരാതി പറയാന് പോലുമോ അടിയാളന്മാരെ അനുവദിക്കാത്ത വ്യവസ്ഥയായിരുന്നു നമ്മുടേത്. അതിനെ ശക്തി സംഭരിച്ച്, നിവര്ന്ന് നിന്ന് ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോള് ‘വേണ്ട, കലാപം വേണ്ട’ എന്ന് ആജ്ഞാപിക്കുകയാണ് അധികാരി വര്ഗം ചെയ്തത്. ഭൂസ്വത്ത് മുഴുക്കെ കൈയ്യടക്കിവെക്കുകയും പണിയെടുക്കുന്ന പാവങ്ങളുടെ മേല് അമിതമായ ചുങ്കവും ഭാരവുമടിച്ചേല്പിക്കുകയും ചെയ്ത ഭൂപ്രഭുക്കള്ക്കും സവര്ണ്ണ ജന്മികള്ക്കുമെതിരെ, ക്ര്ഷിക്കാരായ മാപ്പിളമാര് സംഘടിച്ചു നടത്തിയ ചെറുത്തു നിലപ്പാണ് മലബാര് ലഹള എന്ന കാര്ഷികലഹള. പക്ഷെ അതിനെ ജന്മി തമ്പുരാക്കള് ‘വര്ഗീയ ലഹള‘ എന്ന് മുദ്ര ചാര്ത്തിയാണ് ചരിത്രത്തില് ഒററപെടുത്തിയത്.
Monday, February 8, 2010
സാംസ്കാരിക തീവ്രവാദത്തിന്റെ ഭിന്നഭാവങ്ങള്
വി എ മുഹമ്മദ് അശ്റഫ്
വസ്ത്രേധാരണത്തിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അടിസ്ഥാന മനുഷ്യാവകാശങ്ങളിലൊന്നാണ്. ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനെതിരെ ചരിത്രത്തിലെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളില് വിലക്കുകളും ഭീഷണികളും ഉയര്ന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്. അടിമുതല് മുടിവരെ വസ്ത്രം ധരീക്കാതെ പുറത്തിറങ്ങുന്നവര്ക്ക് ശിക്ഷനല്കുന്ന താലിബാനും തലയില് സ്കാര്ഫ് ധരിക്കുന്നത് പോലും വിലക്കുന്ന തുര്ക്കി, ഫ്രാന്സ് തുടങ്ങിയ രാഷ്ട്രങ്ങളും അടിസ്ഥാനപരമായി സാസ്കാരിക ഭീകരവാദമാണുയര്ത്തുന്നത്. സ്ത്രീകളുടെ പര്ദ്ധ, പുരുഷന്മാരുടെ ജുബ്ബ, തുര്ക്കിത്തൊപ്പി എന്നിവയൊക്കൊ തുര്ക്കിയില് അധികാരത്തിലിരിക്കുന്ന മുസ്തഫ കമാല് പാഷ 1920കളില് നിരോധിച്ചിരുന്നു. പകരം പുരുഷന്മാരുടെ മേല് ഹാറ്റും കോട്ടും അയാള് അടിച്ചേല്പിച്ചിരുന്നു
Thursday, February 4, 2010
ഫാസിസം, മതഭീകരത, മതേതരത്വം
ഫാസിസം, മതഭീകരത, മതേതരത്വം
ഡോ. കെ എന് പണിക്കര്
രണ്ട് മൂന്ന് കൊല്ലംമുമ്പ് ഒരു അമേരിക്കന് പണ്ഡിത മാര്ത്ത നുസ്ഗോം ഒരു പുസ്തകം എഴുതുകയുണ്ടായി. The Clash Within. ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ചുള്ള പുസ്തകം. ആ പുസ്തകത്തില്, ഇന്ത്യ മതഭീകരതയിലേക്ക് വഴുതിവീഴുകയും ഭാഗ്യവശാല് അതില് നിന്ന് വഴുതി മാറുകയും ചെയ്തു എന്ന് അവര് എഴുതുകയുണ്ടായി. മതഭീകരതയെന്നാല് ഫാസിസം എന്നാണ് അര്ത്ഥമാക്കുന്നത്. ഇത് രസകരമായ ഒരു നിരീക്ഷണമാണ്. സ്വാഭാവികമായും എന്തുകൊണ്ട് ഈ മതഭീകരതയിലേക്ക് ഇന്ത്യന് സമൂഹം ഇറങ്ങിച്ചെന്നു എന്നും അതിലും പ്രധാനമായി എന്തുകൊണ്ട് അതില്നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു എന്നും അന്വേഷിക്കേണ്ടതാണ്.
ഇന്ത്യന് മതഭീകരതയെ വര്ഗീയതയെ ഫാസിസം എന്നു വിളിക്കാമോ, ഫാസിസമെന്ന് വിളിക്കാന് പറ്റില്ല എന്ന അഭിപ്രായമുള്ളവരുണ്ട്. 1980കളില്തന്നെ ഈ ചര്ച്ച തുടങ്ങിയതാണ്. പ്രശസ്ത മാര്ക്സിസ്റ്റ് ചിന്തകനായ ഐജാസ് അഹമ്മദ് അന്ന് പറഞ്ഞത്, ഫാസിസം നമ്മുടെ പടിവാതില്ക്കല് എത്തിനില്ക്കുന്നുവെന്നാണ്. അതിനോട് യോജിക്കാതെ, ഫാസിസം നമ്മുടെ പടിവാതില്ക്കലല്ല, നടുമുറ്റത്തുതന്നെയാണ് എന്ന് ഞാന് പറയുകയുണ്ടായി. 1980കളിലും 1990കളിലും ഫാസിസം ഇന്ത്യന് സമൂഹത്തില് കാലുകുത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞാന്തന്നെ ഒരു പുസ്തകം എഴുതിയത് 'ഇരുള് വീഴും മുമ്പ്' എന്ന പേരിലാണ്. ഒരു ഫാസിസ്റ്റ് അന്തരീക്ഷം, ഫാസിസം ഇന്ത്യന് സമൂഹത്തെ കീഴടക്കാന് തുടങ്ങിയ ഒരു അന്തരീക്ഷം, വളര്ന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമാണ് അത്. ഫാസിസം എന്നു പറയുമ്പോള് ഇറ്റലിയിലോ ജര്മ്മനിയിലോ ഉണ്ടായ ഫാസിസത്തിന്റെ പകര്പ്പാണ് ഇത് എന്ന് ഞാന് അര്ത്ഥമാക്കുന്നില്ല. ആ അനുഭവം ഇവിടെ ഉണ്ടായില്ല. പക്ഷേ അതിന്റെ വിത്തുകള് ഇവിടെ പാകപ്പെടുകയാണുണ്ടായത്. ആ വിത്തില്നിന്ന് ഫാസിസം മുളച്ചുവരാനുള്ള സാഹചര്യമാണ് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലുണ്ടായത്.